تصادفات مرگبار در جاده‌های خوزستان همچنان قربانی می‌گیرند؛ جاده‌هایی که با وجود هشدارهای مکرر و وعده‌های مسئولان، هنوز ناایمن و حادثه‌خیز هستند و هر روز خانواده‌های بیشتری را داغدار میکنند.
از نا امن بودن جاده بگذریم ، از نبود روشنایی و عرض کم بگذریم ، از تردد کل ناوگان جاده ای کشور از بنادر خوزستان بگذریم
تفاوت ما خوزستان ها با مردم ایران شاید در تعریف خاطرات باشد
مردم ایران در جاده چالوس: وای یادش به خیر پارسال از اینجا آمدیم جوجه زدیم ،.........
مردم خوزستان در جاده های مرگ: خدا بیامرزس اینجا جاده مسجدسلیمان به اهواز بود خانواده داخل ماشین سوخت و پودر شد ، اینجا بود ماشین تصادف کرد و رحمت خدا رفت ، اینجا بود ماشین کارگران تصادف کرد و کارگران فوت کردند و...........
جاده ایی که به جز لکه گیری و رنگ آمیزی تعقیر مناسبی نسبت به دوران کودکی ، کهنسالان خوزستان نکرده اند
البته از تلاش های بعضی مدیران و مسئولان بومی نمی گذریم ، اما تلاش های مدیریت بومی در میان خیل عظیم مدیران غیر بومی گم می شود.
چند درصد مایحتاج کشور از بنادر خوزستان تامین می شود ؟ روزانه چندتا کامیون با بارهای سنگین از این جاده عبور می کنند ؟؟ این جاده های مرگ چه فشاری را تحمل می کنند ؟؟؟
در بعضی جاده های برون شهری خوزستان لرزه نگار گوشی که قرار بدیم حین حرکت از بس که دست انداز دارد لرزه نگار از عدد ۱۰ ریشتر پائین تر نمیاد
